De Kriebels Van Kerstmis • De Gedachten Van Een Kersthater
Ontdek hoe geweldig je écht bent
De Kriebels Van Kerstmis
De Gedachten Van Een Kersthater
Ik heb een hekel aan Kerstmis. Die drukte, de familieverplichtingen, dat overdreven gedoe, de focus op vooral VEEL (en DUUR) eten… Ik heb er niets mee! Daarom lees je vandaag, lekker voor Kerst, De Gedachten Van Een Kersthater. Want die ware kerstgedachte, bestaat die eigenlijk wel? In ieder geval niet in de supermarkt!
De Gedachten Van Een Kersthater
Duivels Engelenhaar
Ik haat Kerst.
En het zit diep, dat gevoel van antipathie jegens Jezus’ verjaardag.
Ik kan me herinneren dat ik het als jong meisje al niet leuk vond: die donkere dagen voor Kerst.
Die stomme plastic kerstboom en die stal eronder (waar ik nooit mee mocht spelen van mijn moeder!).
Die flinterdunne kerstballen met die rothaakjes die niet wilden blijven hangen – PATS!
De chocolade kerstballen die óók smolten als ze niet te dicht bij een lampje hingen (HOE DAN!?).
Die AARGH-piek die ik er nooit op mocht zetten – dat was meteen ook het enige dat mijn vader met de kerstboom van doen had.
En dan dat verschrikkelijke engelenhaar dat als laatste over die frutboom moest (die overigens ouder is dan ik – mijn zus heeft hem nu). En als eerste er weer vanaf.
Want dat deden wij ook: recyclen.
Elk plukje synthetisch, rood of zilver, flinterdun, duivels engelenhaartje moest weer terug de opbergzak in.
Hoewel ik al die “trauma’s” heb verwerkt, blijft er voor mij een naar gevoel aan Kerst plakken.
Begrijp me niet verkeerd: ik ben een voorstander van het hele “vrede op aarde”.
Maar dat vind je ook met Kerst nergens.
En al helemaal niet in de supermarkt!
Maybe Christmas, he thought,
doesn’t come from a store.
Maybe Christmas, perhaps,
means a little bit more
• The Grinch (Dr. Seuss) •
De Gedachten Van Een Kersthater
Geen Kerstmuts
Het begon als klein meisje van een jaar of… 6 schat ik.
Ik zat in de kring op de kleuterschool en onze juf vertelde over Kerstmis, “het mooiste feest op aarde”.
Want volgens haar was het met Kerst vrede op aarde: “Iedereen houdt op met ruziemaken en vechten, zodat iedereen een mooie kersttijd heeft!”
Ik zie haar stralende gezicht nog voor me terwijl ik me verwonderd afvroeg waarom soldaten überhaupt oorlog voerden als ze het met Kerstmis níet deden.
Ik bedoel: als je 2 dagen de strijd kunt staken, dan kun je de 363 andere dagen van dat jaar toch óók lief zijn tegen elkaar?
(Nu vraag ik me overigens vooral af waarom een kleuterjuf überhaupt over oorlog begint tegenover 5/6-jarigen…)
Waar het op neerkomt is dat ik Kerst gewoonweg nooit begrepen heb.
Waarom moet je wachten tot die twee donkere dagen eind december om goed te zijn voor je medemens?
Om extra te genieten van de mensen om je heen? Of elkaar cadeautjes te geven?
Waarom bestaat de “kerstgedachte” alleen met Kerst?
(En zelfs dan niet in supermarkten?)
Ik ben gewoon geen kerstmuts, vrees ik.
Want het fijnste aan deze feestdagen vind ik altijd dat ze weer snel voorbij zijn 😉
De Gedachten Van Een Kersthater
KerstRaak
De feestdagen geven me een weemoedig, dubbel gevoel.
Aan de ene kant kruip ik het liefste onder mijn steen, zoals met carnaval, en wacht tot alles voorbij is.
Tegelijkertijd vind ik het wél gezellig om iedereen weer te zien.
Want ook aan deze kant van het beeldscherm staat Kerst garant voor familiebezoekjes.
Mijn familie is druk, vol, luid en bij vlagen hysterisch.
En niet te vergeten dramatisch – want wat is Kerst zonder een beetje drama?
Niet gek dus dat een introvert iemand zoals ik het al benauwd krijgt van de gedachte aan een vol huis.
Een huis dat óók vol is met liefde.
Want een stuk van die benauwdheid kan ik wijten aan de liefde die ik voel voor bijvoorbeeld mijn neefje en nichtjes.
Ik word namelijk warm vanbinnen als mijn neefje tóch eventjes op schoot kruipt, hoewel hij daar eigenlijk “te stoer” voor is.
Of wanneer mijn verlegen jongste nichtje met open armpjes op me af komt rennen: “Tante Samanthaaaaa!”
Dan smelt ik.
Ik vind het ook heerlijk om te zien hoeveel moeite mijn moeder stiekem in Kerstmis stopt.
Oké, dus die domme kerstboom is ein-de-lijk de deur uit (en valt nu stilletjes uit elkaar bij mijn zus thuis).
En zijn vervanger is “maar” 50cm hoog en op enkele lichtjes na kaal (één kerstbal en het hele boompje hangt door).
Mijn moeder knutselt gewoon zelf kerstversiering in elkaar, hangt de elk jaar in aantal slinkende kerstkaarten trots op en pakt groots uit.
Niet omdat zij van Kerst houdt.
Maar omdat ze van ons houdt.
Dat is de ware kerstgedachte: om elkaar geven.
Die maakt dat ik elk jaar, tegen beter weten in, toch weer Kerst vier.
Geen Kerstmis dus, maar Kerstraak.
En gelukkig hoef ik daarvoor niet naar de supermarkt!
Want er zijn grenzen…
Dus behalve de kerstgedachte zul je ook mij daar nu niet vinden 😉
Hoe vier jij Kerstmis?
Volg me ook via:
Pinterest • WordPress
Ben jij eigenlijk wel onzeker?
[maxbutton id=”5″]
