Ontdek hoe geweldig je écht bent

Controledrang-Hek
Het Onbekende Is Meer Te Vertrouwen Dan Je Denkt

Zie je geen video? Klik dan hier

Het Onbekende Is Meer Te Vertrouwen Dan Je Denkt
Stilte In De Stoel

Ik leun achterover in de oude, lederen stoel en maak me onzichtbaar.

Het is de verjaardag van mijn neef en ik ben met mijn ouders op bezoek bij hem.

De gezelligheid is bijna overheersend, maar toch ben ik stil en teruggetrokken in mijn eigen gedachten.

Nog geen vier uur geleden heb ik namelijk een afspraak gemaakt bij een psycholoog.

Dat is te zeggen: ik heb het nummer gebeld dat mijn huisarts me gaf en me op een wachtlijst laten zetten.

2 maanden, neuriën mijn hersens.

Over 2 maanden krijg je hulp. Kun je het je voorstellen hoe dat is, niet meer depressief zijn? Je gelukkig voelen?

Nee, dat kan ik niet.

Al negen jaar voel ik me ronduit doodongelukkig. Minderwaardig.

Ik heb werkelijk geen enkel idee hoe het zou zijn als die gevoelens mijn leven niet langer overheersen 🤷🏼‍♀️

Of hoe iemand mij kan helpen hieruit te komen, die depressie te overwinnen.

Want ik heb het al zo vaak zelf geprobeerd en het lukte nooit.

Dus waarom zou het nu wél lukken?

Misschien ben ik wel helemaal niet te helpen, neuriën mijn hersens verder.

Opeens word ik doodsbang.

Voor de uitkomst van een traject wat nog niet eens is gestart.

What seems to us as bitter trials,
are often blessings in disguise

• Oscar Wilde •

Het Onbekende Is Meer Te Vertrouwen Dan Je Denkt
Paniekzaaiers

Het grootste probleem van ons “denkers” is dat we iets te veel denken.

Met nog wat bonusdenken daar bovenop.

Maar door over alles 1001x extra na te denken, worden dingen veel groter dan ze zijn.

Dingen zoals angsten en onzekerheden.

(En twijfels. Die groeien echt het aller hardst.)

Angsten, onzekerheden en twijfels zijn op hun beurt een hele goede kunstmest voor paniek.

En als paniek erbij komt, dan is het einde zoek!

Wij willen dus koste wat kost die paniek buiten de deur houden. Want paniek = controleverlies.

En dat willen we écht niet!

Het idee om de controle ergens over te verliezen, maakt ons nog banger dan we zijn.

Want wij denkers denken dat we controle hebben over ons leven, zolang we ons dingen kunnen indenken.

Hoe onze eerste werkdag zal zijn, bijvoorbeeld.

Of hoe die presentatie volgende week zal verlopen.

Kunnen we ons een voorstelling maken bij een idee, dan voelen we ons (onbewust) zeker – wij houden de controle, we weten wat er komt.

Maar wanneer dat niet zo is, bijvoorbeeld toen ik me probeerde voor te stellen hoe ik me zou voelen zonder depressie, slaan we op tilt.

We moeten dan de controle uit handen geven en slik vertrouwen op iets onbekends.

Het Onbekende Is Meer Te Vertrouwen Dan Je Denkt
 Vertrouw Je Gevoel

Omdat je het idee hebt de controle kwijt te raken, ga je van alles proberen om het terug te krijgen.

Alleen is er een 100%-niet-goed-geld-kwijt-leuk-geprobeerd-hahaha-volgende-keer-weer-garantie dat je in een panieksituatie juist nóg meer “controlegedrag” gaat vertonen.

Dus als je net als ik een denker bent, betekent dat waarschijnlijk dat je van ongeveer 60.000 naar ruim 2 miljoen twijfelgedachten per dag schiet.

(Tenminste, als je jezelf nog een béétje inhoudt 😉)

Kortom: het wordt nóg drukker in je hoofd dan het al was.

Tegenover al die rondrazende gedachten staat iets heel klein-maar-krachtigs: vertrouwen.

Vertrouwen is als een zoeklicht in het duister als je de weg kwijt bent: je hebt maar een klein beetje nodig om veilig thuis te komen.

Misschien weet je niet wat er op je wacht aan het einde van de rit en dat geeft niets. Want niemand kan in de toekomst kijken.

Vertrouw erop dat het resultaat beter zal zijn dan het nu is en laat dat gevoel je leiden.

Je angsten hebben je tot hier gebracht en paniek hield je klein.

Vertrouwen brengt je verder en laat je groeien.

Wie niet meer denken wil, moet voelen.

Vind dus dat kleine beetje vertrouwen in jezelf en voel dat het goed komt.

When we try to control,
we become controlled.
When we release,
we become free

• Bryant McGill •

Ongeveer een jaar later loop ik, licht verbaasd, naar mijn fiets.

De zon schijnt, het voorjaar is in aantocht.

Zojuist heb ik mijn laatste gesprek met mijn psycholoog gehad.

Ik wist dat dit eraan kwam, dat hadden we de vorige keer immers afgesproken.

Hoe we het hem nou precies geflikt hebben blijft me een raadsel.

Toch vertrouwde mijn psycholoog erop dat het goed is zo.

En ik ben het met haar eens.

Want het leek me onmogelijk, maar…

Mijn depressie is weg.

Wie had dat gedacht?!

Ik niet 😉

Maar mijn vertrouwen had het al die tijd juist aangevoeld.

Ben jij een echte denker? Of duik je gemakkelijker in het “onbekende” dan ik?

Samantha Spijkers • Spijkers Coaching

Home • Gratis Onzekerheidscheck • Over Mij • Pinterest • Contact