Daar Wordt Aan De Deur Geschopt • Over Woede, Wraak Nemen En Emmertjes Water
Ontdek hoe geweldig je écht bent
Daar Wordt Aan De Deur Geschopt
Over Woede, Wraak Nemen En Emmertjes Water
Niets zo vervelend als anderen je spullen vernielen. Althans, daar kan ikzelf vreselijk boos om worden. En soms ook blijven… Maar: wat levert die boosheid mij op? In Daar Wordt Aan De Deur Geschopt • Over Woede, Wraak Nemen En Emmertjes Water lees je over hoe ik mijn wraakgevoelens overwon – en kreeg wat ik wilde.
Over Woede, Wraak Nemen En Emmertjes Water
*Schop Schop*
Enkele weken kwamen ze met veel kabaal mijn leven binnen geknald: deurschoppers.
Nee, dat is geen typefout.
Dat is de term die ik gebruik voor de kinderen die, in plaats van belletje trekken, op het ludieke idee waren gekomen om tegen mijn voordeur te trappen.
Ik ga er eigenlijk vanuit dat zij niet hadden nagedacht over eventuele schade die ze met hun geschop aan mijn voordeur (of hun eigen voeten) konden toebrengen.
En eerst dacht ik ook nog (heel naïef, bleek al snel) dat het na één keer over was.
Maar ze bleven het doen.
Meerdere keren per week, soms zelfs vaker op één dag.
Mijn voordeur is voor een deel van glas. Mijn tussendeur ook.
Wanneer iemand een rottrap tegen de voordeur geeft, weergalmt dat dus superhard door het hele huis.
Hoewel ik het spelletje sowieso niet leuk vond, kwam na enkele weken de dag dat ik er echt he-le-maal klaar mee was.
Dat was toen ze met zijn tweetjes tegelijk kei-, maar dan ook echt KEIhard tegen het glas van de voordeur schopten.
Het klonk alsof alle ramen en deuren er tegelijk uitknalden!
En met dat geluid, alsof er een bom was geëxplodeerd, ontplofte er ook wat binnenin mij.
Nothing inspires forgiveness
quite like revenge
• Scott Adams •
Over Woede, Wraak Nemen En Emmertjes Water
Takkenjong
Woedend was ik!
Hoe haalden deze rotkinderen het in hun hoofd om de boel te komen vernielen?
Waarom overkwam mij dit? Ik had hier helemaal niet om gevraagd!
Ik wilde hen pakken, op heterdaad betrappen.
De stuipen op het lijf jagen zodat ze nooit meer terug zouden komen.
WRAAK! Dat wilde ik.
Ondertussen was ik erachter welke kindjes het deden en wie van hen de aanstichter was.
Elke dag vatte ik post in de hal, de voordeur op een kiertje en een emmer water bij de hand.
Ik zal jou wel krijgen, dacht ik, overtuigd van mijzelf.
Mijn boosheid voedde mijn doorzettingsvermogen: opgeven zou ik niet. Al moest ik dit maanden volhouden!
Op dag 3 was het raak: ik hoorde er eentje aankomen en trok de voordeur open voor hij kon schoppen.
In mijn woede ging het water erlangs, maar ik raakte hem vol met mijn door adrenaline aangevoerde scheldwoorden.
(Ik ben er niet trots op dat ik een elfjarige heb uitgescholden… Maar het was eruit voor ik het doorhad.)
Hij maakte dat hij wegkwam terwijl ik er nog een dreigement met de politie achteraan wierp.
Denkende dat het hiermee klaar was, ging ik aan mijn lunch.
Twee happen in mijn boterham later was hij terug.
En smeet een tak tegen het raam.
Over Woede, Wraak Nemen En Emmertjes Water
Waar Woede Woedt
Agressie leidt tot agressie, dat merkte ik in dit geval zelf maar weer al te goed.
Want als ik al boos was over het schoppen, dan was ik werkelijk ziedend na die tak tegen het raam!
Ik belde meteen de politie en deed pissig mijn verhaal.
De telefoniste voelde mijn woede en ging erin mee – want woede werkt aanstekelijk.
“Ze moeten gewoon van uw spullen afblijven! Wilt u aangifte doen?”
Nou, dat wilde ik wel!
En zo voedt woede woede.
Maar waar woede woedt, kan geen geluk bestaan.
Is het erg als je boos bent?
Nee, helemaal niet!
Soms gebeuren er dingen in ons leven waar we best even boos over mogen zijn.
Even.
Want ons mee laten slepen door onze woede is nooit een goed plan.
Het vreet onze energie op, het maakt ons kwetsbaar, het verblindt ons en als we onze wraak hebben gehad, zijn we leeg.
En niets opgeschoten.
Omdat wraak nemen net zo is als tegen iemands voordeur schoppen: het geeft even een hele harde knal, maar is uiteindelijk compleet nutteloos.
He who has revenge
in his power, and does not
use it, is the greater man
• Wellins Calcott •
Na het weekend mocht ik telefonisch aangifte doen.
Mijn woede was toen alweer wat bekoeld.
Deze politietelefoniste was erg vrolijk en dat werkte gelukkig óók aanstekelijk.
Samen lachend om de stompzinnigheid van de situatie raadde zij aan eerst contact op te nemen met de basisschool in mijn straat.
Die nam mijn verhaal serieus.
Ik mocht de dadertjes komen identificeren en samen met het schoolhoofd werd een plan de campagne bedacht.
Het schoppen hield op en mijn rust keerde terug.
En mocht er in de toekomst onverhoopt toch weer een knal tegen de voordeur komen, dan knal ik meteen een emmer water over de dader(s) heen.
Want wraak nemen is één ding.
Maar goed voorbereid zijn is een tweede 😉
Volg me ook via:
Pinterest • WordPress
Ben jij eigenlijk wel onzeker?
[maxbutton id=”5″]