Door De Perfecte Appel Heen Bijten • Hoe Ik De Perfecte Balans Vond Voor Mijn Perfectionisme
Ontdek hoe geweldig je écht bent
Door De Perfecte Appel Heen Bijten
Hoe Ik De Perfecte Balans Vond Voor Mijn Perfectionisme
Vandaag lees je Hoe Ik De Perfecte Balans Vond Voor Mijn Perfectionisme met behulp van foutloze appels, veel te korte meetlatten en oude deurmatten die niet meer te helpen waren. Perfectionist zijn heeft namelijk veel voordelen – maar nog méér nadelen. Een goede balans vinden tussen 100% geven en dat niet doen is dus cruciaal.
Hoe Ik De Perfecte Balans Vond Voor Mijn Perfectionisme
Volle 100% (Of Was Het Nou 130%?)
Een appel uitkiezen is een uitdaging voor me.
Het mag namelijk niet zomaar een appel zijn, het moet een perfecte appel zijn.
En dat betekent geen butsen, bultjes, hiepjes of plekjes. Geen stukjes eruit, gebroken steeltjes of gerimpelde schillen.
En EWW naar iedereen die in een supermarkt zomaar in appels bijt!
Ik heb een hele waslijst waaraan een perfecte appel moet voldoen.
Maar het lukt me altijd om er een zakje mee te vullen, al kost het me wel tijd.
Veel tijd.
Mijn perfectionisme zat altijd nogal diepgeworteld.
Het was zodanig overheersend dat zelfs appels uitzoeken een opgave werd.
En dat was mijn eigen schuld, want jarenlang heb ik mezelf ervoor geprezen, dat hele perfectionistische gedoe.
Ik dacht dat perfectionisme een superkracht was, maar dat is het helemaal niet!
Perfectionisme is eerder een kwaal dan een kwaliteit.
De bloeiperiode van mijn perfectionisme was tijdens mijn depressie. Of eigenlijk het bestrijden daarvan.
Mijn psychologe droeg me destijds namelijk op een bezigheid te zoeken waarbij ik “direct resultaat zag, zoals opruimen.”
Vanaf dat moment werd ik mega-super-ultra netjes.
En was de perfectionist in mij wakker geschud.
• Bev Webb / The Square Peg •
Hoe Ik De Perfecte Balans Vond Voor Mijn Perfectionisme
99,9%
Perfectionisten hebben de vervelende neiging om alles voor de volle 100% te doen.
En ze hebben de nog véél vervelendere neiging om niet in te zien dat hun 100% eigenlijk veel méér is dan een “normale” 100% (zie ook het plaatje ↑).
Ik ging los op mijn kamer opruimen, omdat ik voor mezelf had bepaald dat als mijn kamer helemaal opgeruimd was, mijn hoofd dat ook was.
En als mijn hoofd perfect op orde was, dan kon ik niet meer depressief zijn.
Die gedachtegang, hoe krom of logisch hij ook klinkt voor je, bleef mijn innerlijke perfectionist voeden – meer en meer en meer.
Daardoor begon ik ook op ander vlakken van mijn leven mijzelf te verliezen in details.
Immers: “alleen als alles klopt en 100% perfect is, klop ik ook.”
En hoewel ik erg blij werd als dingen precies zo waren als ik ze wilde hebben, voelde ik me vaker nog gefrustreerd omdat het me zoveel tijd kostte.
Of omdat het uiteindelijk niet lukte.
En laten we eerlijk zijn: als de keuze is compleet foutloos versus imperfect, dan eindig je in 99,9% van de gevallen in die laatste categorie.
Want een (klein) foutje is zo gemaakt.
Hoe Ik De Perfecte Balans Vond Voor Mijn Perfectionisme
100% Oké
Het is een kwestie van prioriteiten stellen: wat is belangrijker voor jou? Dat alles foutloos is?
Of dat je tijd overhoudt voor jezelf? Voor hobby’s, vrienden en ontspanning?
Perfectionisme heeft me lange tijd goed gediend. Maar uiteindelijk begon het me op te breken, omdat ik merkte dat ik erin vastliep.
Want toen ik eens na 20 minuten een voordeurmatje stofzuigen nog steeds “verbeterpunten” zag, moest ik 2 dingen toegeven:
- Ik kreeg dat ding écht nooit meer “als nieuw”, en:
- in die 20 minuten had ik minstens 3 andere dingen kunnen doen die wél zinnig waren.
Het is prima om gedetailleerd te zijn, goed werk te willen leveren en je vol in te zetten voor een taak.
Dat zijn mooie kwaliteiten die ik bejubel.
Het is niet oké om daarin door te schieten, om jouw 100% ver na de meetlat te leggen.
Want daarmee schiet je jezelf te kort.
Ik ben uiteindelijk genezen van mijn perfectionisme door “maar” 70% van mijn kunnen te geven (lees ook: Omgaan Met Atelofobie).
Hierin stel ik echter prioriteiten: zo geef ik voor mijn werk wel vaker “mijn” 100%. Daarin mag ik “los”.
Maar voordeurmatjes (en de meeste andere dingen) krijgen voortaan een 70%-behandeling.
Als je doorschiet in
je perfectionisme, schiet
je jezelf te kort
• Samantha Spijkers •
Het is niet haalbaar om je energie constant in details van details van details te stoppen.
Wil je dingen aanpakken én afronden, dan is 70% van jouw perfectionisten-kunnen meer dan genoeg.
Voor hoge prioriteiten mag je dan eventjes “aan” op jouw volle 100%.
Zoals bij afstudeerscripties, bijvoorbeeld. Of sollicitaties, klantgesprekken of rapportages.
Maar je hoeft niet elke minuut van de dag “op vol vermogen” te gaan. Juist door minder te geven, krijg je meer.
Meer tijd voor jezelf.
En meer tijd om de perfecte appels te zoeken.
Want goed voor jezelf zorgen is altijd 100% oké.
Volg me ook via:
Pinterest • WordPress
Ben jij eigenlijk wel onzeker?
[maxbutton id=”5″]