Ontdek hoe geweldig je écht bent

Zonder Lens, Met Schaamte
• Waarom Schaamte Niet Jouw Probleem Zou Moeten Zijn •

Waarom schaamte niet jouw probleem zou moeten zijn? Omdat het vooral tussen de oren zit van de ander! Schaamte kan niet bestaan zonder een ander/anderen wiens mening over jou maakt dat jij je schaamt. In dit bericht lees je hoe ik als kleutertje me leerde doodschamen – door de domheid van een ander.

Waarom Schaamte Niet Jouw Probleem Zou Moeten Zijn
De Vermiste Contactlens

We zaten in de kring, alle kleuters van groep 1 & 2, en we luisterden naar onze juffrouw die een verhaal voorlas.

Halverwege haar verhaal stopte ze abrupt en riep uit: “Ho, stop! Allemaal meezoeken! Ik ben mijn contactlens kwijt.”

Zonder enige verdere uitleg dook de juffrouw op de grond en begon verwoed met haar handen over de vloer te tasten.

“Ik kan niet verder lezen zonder!”

Mijn klasgenootjes volgden haar voorbeeld en ik, me totaal niet bewust van waar ik nu eigenlijk naar zocht, deed hetzelfde.

Ik zocht grondig onder en rond mijn houten stoeltje en tastte overal met mijn vijfjarige handjes de grond af.

Uiteindelijk vond mijn juf zelf haar lens en hield deze omhoog.

“Kijk! Ik heb hem gevonden!” riep ze triomfantelijk.

Niet dat ik destijds zelf al lenzen nodig had, maar op de afstand die ik van haar verwijderd was kon ik amper zien wat ze tussen haar wijsvinger en duim omhoog hield.

De juf legde uit dat de lens in je oog moet, want dan kun je beter zien. “Maar soms valt hij eruit, en dan moet je zoeken.”

Wat ze er niet bij meldde, was dat niemand geboren wordt met contactlenzen.

Dat leerde ik pas later, toen ik al ruim tien minuten in mijn bedje aan het zoeken was naar mijn lens en mijn moeder me vroeg wat ik zocht.

“Ik ben mijn lens kwijt!” riep ik ontdaan.

Ik heb mijn moeder nog nooit zo hard horen lachen.

Zo leerde ik wat schaamte is.

The only shame
is to have none

• Blaise Pascal •

Waarom Schaamte Niet Jouw Probleem Zou Moeten Zijn
Schaamte Zit Tussen De Oren – Van De Ander

Hoewel ik goed kan begrijpen waarom mijn moeder (en mijn vader – die kwam kijken waar al dat lawaai vandaan kwam) begon te lachen, schaamde ik me dood.

Ik kreeg het gevoel dat ik had moeten wéten dat ik geen contactlenzen had als vijfjarige, dat ik dom was.

Al die andere kindjes die hadden mee gezocht – en we waren met veel – wisten het vast wél. Dat geloofde ik heilig.

Ik mocht dit tegen niemand vertellen, want dan zouden vast meer mensen me uitlachen, vreesde ik.

Wat niet hielp was dat mijn ouders dit verhaal uiteraard aan iedereen vertelden.

En eigenlijk hielp dat ook weer wél, want daardoor kon ik het, met de jaren, in een ander daglicht zien.

Maar op dat moment, toen ik als vijfjarige in bed op zoek was naar mijn contactlens en mijn ouders daar hard om moesten lachen, voelde ik me boven alles gewoon heel dom. Ik schaamde me.

Dat gevoel van schaamte zou me nog veel vaker overkomen.

Toen ik als enige het verkeerde hoofdstuk had geleerd voor een proefwerk dat klassikaal werd nagekeken, bijvoorbeeld.

Of bij zelfverdediging, waar de leraar me publiekelijk en extra luid uitfoeterde omdat mijn sparringmaatje tegen hem was op gebotst, wat natuurlijk door mij kwam.

Of op een van die duizend andere momenten waarop ik het gevoel kreeg dat ik tekortschoot. Dat ik beter had moeten weten of meer had moeten kunnen.

Maar nu weet ik wél beter, namelijk: schaamte zit tussen de oren.

Vooral bij die van de ander.

Waarom Schaamte Niet Jouw Probleem Zou Moeten Zijn
De Schaamte Voorbij

Schaamte is dé emotie bij uitstek die je het gevoel geeft dat je wilt verdwijnen.

Het liefst direct, in een gat dat zich voor je opent in de grond.

Je voelt je beschaamd wanneer je op je nummer wordt gezet of iets doms doet wat andere mensen zien.

Je kunt je ook schamen als je alleen bent, maar zolang niemand weet wat er gebeurde, kun je altijd alles ontkennen 😉

We ervaren deze emotie doorgaans omdat we het idee krijgen dat we niet aan één of andere verwachting voldoen. De norm van een ander.

Bij schaamte is de mening van een ander overheersend: je voelt dat je in de ogen van iemand anders iets verkeerds of doms hebt gedaan; je voelt je afgekeurd.

Maar is dat wel zo?

In het geval van de contactlens heb ik oprecht jarenlang gedacht dat ík dom was, dat ík beter had moeten weten.

Schaamte kun je maar op één manier overwinnen: door erover te praten.

Pas toen het contactlenskwijtalskleuterhahaha-verhaal oud begon te worden en toch ook weer niet (iets met familielegendes die je blijven achtervolgen), begreep ik dat het niet mijn blunder was, maar die van mijn juf.

Zij zou zich moeten schamen dat ze een hele groep kleuters naar iets liet zoeken wat de meesten van hen niet eens kenden.

Ik had die contactlens nog niet gevonden als ‘ie in mijn vinger had gebeten! Maar ook dan was het niet mijn schuld geweest.

Dus waarom zou het wel mijn schaamte moeten zijn?

Schaamte is een groepsdier:
het kan alleen bestaan
als er meerdere mensen
bij betrokken zijn

• Samantha Spijkers •

Schaamte kan een zware last zijn.

Eén blunder, één dom moment kan je zomaar jarenlang achtervolgen.

Schaamte is een groepsdier: het kan alleen bestaan als er meerdere mensen bij betrokken zijn.

Want de mening van die mensen maakt dat jij schaamte voelt.

Je kunt van je last afkomen door erover te praten. Dan merk je vaak dat je 1) niet de enige bent die zich weleens zo voelt (dat vergeten we vaak), en 2) steun krijgt om je schaamte te verwerken.

Schaam je nooit voor wat je nog niet weet of kunt. Alles is te leren.

Ook over contactlenzen, bijvoorbeeld 😉

Kun jij mijn contactlens-blunder overtreffen? Ik daag je uit! Laat het me weten in een reactie ↓↓

Lees ook:
Wekelijkse Opsteker • Rust Is Goud Waard

Of volg me via:
Pinterest • WordPress