Blauw Van Jaloezie
Imperfect Is Het Nieuwe Goed Genoeg

Imperfect Is Het Nieuwe Goed Genoeg
De Uitzondering

Mijn vader heeft de mooiste blauwe ogen die ik ooit heb gezien. Je verdrinkt er bijna in, zo helder zijn ze!

Van de drie dochters die mijn ouders hebben, zijn er twee gezegend met precies dezelfde prachtige ogen als mijn vader.

Uiteraard ben ik weer de uitzondering.

Dankjewel, DNA en genen…

Mijn ogen mogen dan ook blauw zijn, ze zijn veel minder helder dan die van mijn vader (of zussen) en dat heeft me jarenlang gefrustreerd. Waarom moest ik nou weer anders zijn? Waarom had ik niet óók die pareltjes geërfd in mijn gezicht?

Waar ik héél goed in was toen dit verhaal zich afspeelde, was dingen vinden bij mezelf die ik niet mooi vond.

There is a kind of
beauty in imperfection

• Conrad Hall •

Imperfect Is Het Nieuwe Goed Genoeg
De Ontdekking

Op een voorbestemde middag ongeveer een decennium geleden stond ik naar mezelf te staren in de spiegel. Het was zo’n spiegel die aan de buitenkant van een kledingkast zat en de hele lengte ervan besloeg.

Ik had dus prima zicht op alles wat me niet beviel en die middag waren het mijn ogen die het moesten ontgelden.

Een diepe zucht ontsnapte me toen ik mezelf voor misschien wel de honderdste keer afvroeg waarom ik niet!? terwijl ik naar mijn vale, blauwe irissen keek. Ik knipperde een keer en staarde extra aandachtig in de ogen van mijn spiegelbeeld.

Toen deed ik een stapje dichterbij en keek nog eens goed. Zag ik daar nou…?

In vriendenboekjes uit mijn jeugd en later, in vragenlijsten voor eender wat, antwoordde ik steevast “lichtblauw” op de vraag welke kleur ogen ik had.

Maar die middag, in de logeerkamer van mijn ouders, zag ik voor het eerst groene vlekjes tussen dat lichtblauw.

En toen wist ik het.

Het was niet mijn schuld dat mijn ogen niet zo mooi waren als die van mijn vader. Het was mijn moeders schuld! Zij heeft, als enige in de hele familie, groene ogen!

Imperfect Is Het Nieuwe Goed Genoeg
De Plottwist

Woedend om deze nieuwe vondst (opeens was het lichtblauw dat ik jaren had verafschuwd minder erg dan de mix van groen en blauw die ik die middag vond) stormde ik de trap af om verhaal te halen bij mijn moeder.

En eigenlijk gewoon om heel boos op haar te worden voor haar bijdrage aan een stukje “lelijkheid” van mij.

Ze stond in de keuken het eten voor te bereiden toen ik boos uitriep: “MAM! Ik heb een groene kleur in mijn ogen!”

Wat er toen gebeurde veranderde alles.

Mijn moeder draaide zich naar me om met (groene) ogen die feller straalden dan die helderblauwe van mijn vader ooit hadden gedaan, en zei, met zoveel warmte en liefde in haar stem dat ik er prompt stil van werd: “Ja, mooi he? Dat heb je van mij. Toch nog één van mijn meiden die een beetje mijn ogen heeft. Daar ben ik zo trots op!”

Soms zijn de dingen
waarvan we denken dat
het ons minder mooi maakt,
juist de dingen die
ons extra bijzonder maken

• Samantha Spijkers •

Imperfect Is Het Nieuwe Goed Genoeg
De Conslusie

Met die woorden viel niet alleen ik stil, maar ook dat zeurende stemmetje in mijn hoofd dat al die jaren had geroepen dat mijn ogen lelijker waren dan die van mijn vader (of zussen).

Sinds die dag valt me altijd op hoe bijzonder mijn ogen zijn: blauw in het ene licht en donkergroen in het andere.

Ik heb net als mijn zussen het blauw van mijn vader gekregen. Maar als enige ook wat groen van mijn moeder.

Uiteraard ben ik weer de uitzondering. Maar nu weet ik dat dat helemaal niet erg is.

Want soms zijn de dingen waarvan we denken dat het ons minder mooi maakt, juist de dingen die ons extra bijzonder maken.

En wat ons extra bijzonder maakt, moeten we koesteren.

Dus dankjewel, DNA en genen, voor de juiste mix die mij helemaal mij maakt.

Samantha Spijkers • Spijkers Coaching

Over Mij • Gratis Onzekerheidscheck • Pinterest