Comproraak • Over Doorzetten, Opgeven En Iets Er Tussenin
Ontdek hoe geweldig je écht bent
Wie gaat er nou wandelen tijdens een van onze internationaal beruchte hoosbuien?? Ik dus… In training voor een wandelvakantie moest en zou ik 15km afleggen – door de stromende regen (want dat hebben ze in Ierland ook). Hoe dat afliep lees je hieronder in Comproraak • Over Doorzetten, Opgeven En Iets Er Tussenin. (Kleine spoiler: de 15km heb ik niet gehaald 😉)
Bergen overwonnen: 🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️
Comproraak
Over Doorzetten, Opgeven En Iets Er Tussenin
Zie je geen video? Klik dan hier
Over Doorzetten, Opgeven En Iets Er Tussenin
Oh, Die Regenbroek!
Vlak voor ik het veilige trottoir van de slaperige woonwijk inruil voor een fietspad met een onoverzichtelijke, flauwe bocht, weet ik het eigenlijk al: ik was beter thuis gebleven.
Tegen beter weten in (en een tikkeltje koppig, want wanneer hebben al die weerberichten nou óóit gelijk?) trek ik de capuchon van mijn softshell jack over mijn hoofd.
Ik twijfel over mijn regenbroek, maar ach, weet je, die zes druppels kan ik wel aan. Straks loop ik immers onder de bomen en dan valt het allemaal vast reuze mee.
Nog geen twee minuten later ben ik van enkele dingen pijnlijk overtuigd geraakt:
- Ik had toch mijn regenbroek aan moeten doen; mijn sportlegging absorbeert water sneller dan een spons en mijn bovenbenen zijn nu al ijskoud.
- Zes druppels regen kunnen zich bijzonder snel vermenigvuldigen tot iets wat eerder in de buurt komt van zes miljard druppels!
- Stoplichten zijn sadistische uitvindingen. Helemaal gedurende stortregenbuien. Geef me groen! NU!
- Bomen beschermen niet tegen een zondvloed. Sterker nog, ze maken je alleen maar natter en doorweekter…
- De verkoper van mijn softshell jack heeft gelogen: het jack is allesbehalve “waterdicht”. Eikel.
- Ik had toch mijn regenbroek aan moeten doen.
The nicest thing about rain
is that it always stops.
Eventually.
• Eeyore •
Over Doorzetten, Opgeven En Iets Er Tussenin
Ierlanderig
Bij het lokale ven aangekomen (je zou denken dat je op zo’n dag al genoeg water om je heen hebt…) schuil ik onder de bomen terwijl ik toch maar die regenbroek uit mijn – overigens ook niet waterdichte – rugzak haal.
Zo, dat scheelt.
Natuurlijk zijn mijn benen nog steeds koud, maar die loop ik wel weer warm.
Mijn doel vandaag is om 2 rondjes rond dit ven te lopen, wat zich vertaalt naar ongeveer 9km. Met het ernaartoe en weer teruglopen erbij moet ik ergens rond de 15km uitkomen, schat ik.
Dat het regent, nee hoost, is eigenlijk een bonus, echt, vertel ik mezelf.
Want in Ierland, waar ik over enkele weken een wandelvakantie ga doen, regent het immers ook altijd.
Ik hijs mijn rugzak weer op mijn schouders, zet mijn muziek aan en begin vol goede moed aan rondje 1.
Om het mezelf nog meer “Ierlanderig” te maken, besluit ik niet het geasfalteerde fietspad te volgen, maar het wandelpad, dat zich kenmerkt door een hoop zand modder en scheefgegroeide boomwortels.
Bovendien gaat dit pad meer op en neer en in Ierland is het ook niet vlak.
“Goed bezig, Spijkers”, mompel ik tegen mezelf.
Maar dan doe ik een vervelende ontdekking.
Over Doorzetten, Opgeven En Iets Er Tussenin
Arm Compromis
Het wandelpad is opeens langer geworden! Ik zweer je dat het langer is!
Echt, eerlijk: er komt geen einde aan.
Of misschien zie ik het door de neerkletterende regen gewoon allemaal niet zo helder meer 🤷🏼♀️
Ik trek mijn capuchon wat strakker en doe nóg een ontdekking: behalve mijn benen zijn ook mijn armen aan het afkoelen in rap tempo.
Even sta ik stil.
Aan mijn linkerkant raast de regen met grof geweld neer op het water van het ven. Rechts staan boze bomen die met elke windvlaag nóg meer regen mijn kant op zwiepen.
Voor en achter me ligt een zandpad dat voor mijn ogen een metamorfose doormaakt naar modderpoel.
Wat doe ik hier?
Blijf ik of ga ik? Hoe dan ook moet ik nog een flink eind lopen…
Mijn innerlijke criticus begint zich te roeren, maar voordat hij zijn snerpende zeikstemmetje aan dit weer van hetzelfde kaliber kan toevoegen, snoer ik hem de mond door mijn arme armen een belofte te doen:
“Oké, ik loop maar één rondje in plaats van twee. Daarna krijgen jullie een warme douche en trek ik mijn dikste trui aan!”
Is het mijn verbeelding of is het pad opeens niet zo lang meer?
Learn the wisdom of compromise,
for it is better to bend a little
than to break
• Jane Wells •
Aangekomen bij de laatste bocht doemt er een grote plas op.
Ik kan de verleiding niet weerstaan en spring er met twee voeten tegelijk in (waarbij ik erachter kom dat mijn niet-waterdichte wandelschoenen dat blijkbaar wél zijn 💪).
Was het slim om vandaag te gaan wandelen? Misschien niet…
Was het zwaar? Zeker!
Heb ik genoten? YES!
En ook weer wat geleerd: soms gaat het om doorzetten, soms om opgeven.
Maar nog vaker om een balans vinden tussen die twee.
Luister dus altijd naar wat je wilt én naar wat je op dat moment kunt.
Daarmee kom je het gelukkigst thuis – ook al ben je drijfnat 😉
Wat had jij gedaan in die regen? Alles gegeven, teruggegaan of 50/50?
Samantha Spijkers • Spijkers Coaching
“Ik coach vrouwen die helemaal KLAAR zijn met zich onzeker voelen over zichzelf en wat ze kunnen naar meer zelfvertrouwen. Zodat zij EINDELIJK in zichzelf gaan geloven en het leven gaan leiden dat zij écht willen!”
Home • Gratis Onzekerheidscheck • Over Mij • Pinterest • Contact
