Ontdek hoe geweldig je écht bent

Raadnemer
Over Wat Luisteren Naar Je Angst Oplevert (Of Juist Niet)

Zie je geen video? Klik dan hier

Over Wat Luisteren Naar Je Angst Oplevert (Of Juist Niet)
Lantaarnpaalloze Paniek

Wat op de heenweg een goed idee leek, is op de terugweg binnen 10 minuten veranderd in een regelrechte ramp: ik ben verdwaald.

In het donker. In een onbekende stad.

Vandaag is mijn nieuwe opleiding begonnen: Systeemdenken.

Super interessant, helemaal mijn ding en na maanden van uitkijken naar dit moment mag ik vandaag eindelijk…

In het pikkedonker mijn auto terugzoeken 🙈

Op aanraden van een kennis heb ik die namelijk niet recht voor de deur geparkeerd van waar ik moest zijn, maar op een kwartiertje lopen daarvandaan.

Daar staat mijn auto namelijk “veilig en gratis” in een woonwijk, nét buiten de betaald parkeren zone.

Met 16 lessen voor de boeg en de Bredase parkeertarieven voor de net-niet-helemaal-maar-toch-dicht-er-tegenaan-binnenstad… Volgde ik dit advies gretig op.

Alleen… Bestaat mijn cursus uit avondlessen. En gaan we de herfst in.

Zo was het dus nog licht toen ik heen liep, al speurend naar waar ik moest zijn en daarbij bewust alle lantaarnpaalloze plekken opslaand in mijn ietwat paranoïde hoofd (Overval! Ontvoering! Moord!).

Maar nu zie ik amper nog waar ik loop.

Die “veilige woonwijk” lijkt eerder een waar doolhof en de paniek staat te springen zich meester te maken van mijn lijf:

Ik kom nooit meer thuis!!

Moed is: weerstand bieden aan
angst, angst de meester zijn,
maar niet: de afwezigheid
van angst.

• Mark Twain •

Over Wat Luisteren Naar Je Angst Oplevert (Of Juist Niet)
Sleutelwapen

Ooit deed ik een cursus zelfverdediging.

6 weken krav maga. Jaja 😉

Mijn paniekgevoel trekt de kennis van die lessen open zoals een uitgehongerde tiener een zak chips openrukt en ik grabbel in mijn tas naar mijn huissleutels.

Niet omdat ik de illusie heb dat die ergens op een voordeur passen, maar zodat ik die tussen mijn vingers kan steken.

Je weet wel, voor het geval de fietser in de zwarte outfit die me van achteren nadert (en geen licht heeft) me in mijn nek springt.

Of die vrouw aan de overkant van de weg die nogal luid tegen zichzelf spreekt, besluit over te steken om tegen mij tekeer te gaan.

Dan kan ik ze een klap geven met mijn sleutelwapenvuist.

Hoop ik.

Na eindeloos doorploeteren door niemandsland (had nou niemand me even kunnen waarschuwen dat dit fietspad open lag?), een verkeerde afslag of twee en een telefoon die piept dat de batterij bijna leeg is, ben ik het zat.

Ik vraag de weg aan een hondenuitlater (die zich gelukkig niet aan mij vergrijpt) en snelwandel de kant op die hij me aanwijst.

Bijna, ik ben er bijna, echt! probeer ik mijn angst te sussen.

Dan zie ik het busje.

Over Wat Luisteren Naar Je Angst Oplevert (Of Juist Niet)
Schaduwscooters

Uiteraard midden in de bocht van de straat die ik in moet, staat een wit busje stil.

Draaiende motoren, deur open en een gefluisterde dialoog tussen de onguur ogende chauffeur en de net zo onfrisse verschijning die bij hem hangt.

Niet aankijken, doorlopen, gillen mijn hersenen.

Ik stap door en sla een andere weg in.

Ik kan mijn auto bijna ruiken, zo dichtbij ben ik.

Toch lijkt hij voor mijn gevoel verder weg dan ooit als ik 3x dezelfde scooter voorbij zie komen en een schaduw zie veranderen in een man met een hond wiens vacht net zo donker is als de jas van zijn baas.

Mijn kuiten krijgen de work-out van hun leven en de paniek zit niet meer alleen in mijn keel maar ondertussen overal.

Ik. Wil. Mijn. Auto!

Dan, de verlossing: het juiste straatnaambordje. Nu ben ik er écht bijna!

40 minuten na mijn eerste lesdag zie ik mijn vertrouwde koekblik opdoemen in het gelige schijnsel van een lantaarnpaal.

Van opluchting slaak ik een zucht.

Bijna zie ik de ongure, wat verwarde man over het hoofd die mijn kant op loopt.

Ik trek een laatste sprint en duik mijn auto in.

Dit doe ik nooit meer.

The fears
you don’t face
become your limits

• Robin Sharma •

“Dat heb ik heel mijn leven al,” is mijn reactie op het even geduld van de parkeerautomaat.

Het is een week later en omdat mijn parkeerapp dienst weigert voer ik strijd met de parkeermeter.

(Die ik uiteindelijk win.)

Angst is een slechte raadgever, zegt men.

Maar als je nu denkt dat de slechte raadgever in dit verhaal de eerdere paniek was, heb je het mis.

Mijn ware angst was dom zijn; onnodig kosten maken terwijl dat niet hoefde. Onvoorbereid zijn.

Niet goed genoeg zijn.

Door toe te geven aan die angst, werd ik eigenwijs en liep ik (letterlijk) verloren.

Dit keer ging ik ertegenin. Niet gewapend met een sleutelbos, maar met een pinpas.

Je angst overwinnen kost wat – moeite, tijd, soms geld.

Maar je angst laten overheersen kost je altijd meer.

Hoe ga jij jouw angsten te lijf?

Samantha Spijkers • Spijkers Coaching

Home • Gratis Onzekerheidscheck • Over Mij • Pinterest • Contact